رباعی شماره‌ی ۵۸۷


در غم ز عدم زاده شدم صبحدمی
صبحی بدمد که ریزدم در عدمی‎

بین دو عدم ندیدم آسوده دمی
بودم به خودم به یک قدم نامدمی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید